Hoe we ontwikkeling, afstemming en verbinding creëerde in een team met ons vernieuwde ontwikkeltraject.
Onlangs heeft René van Koningsbruggen bij de ‘Van der Hoeven Kliniek’, locatie de Voorde een ontwikkelingstraject voor het team ‘hoofden behandeling’ mogen verzorgen. Dit team had als doel zich minder te richten op de waan van de dag en meer op ontwikkeling en onderlinge verbinding. Het bijzondere aan dit traject is dat we ons vernieuwde blanco team ontwikkelprogramma (BTO) hebben ingezet. In deze casus nemen we je mee in hoe we samen met ‘Van der Hoeven Kliniek’ weer zorgden voor één team.
Wie is ‘Van der Hoeven Kliniek’?
‘Van der Hoeven Kliniek’ is een centrum voor klinische forensische psychiatrie voor mensen aan wie de rechter tbs (terbeschikkingstelling) met dwangverpleging heeft opgelegd. Maar ook verblijven er mensen met een zorgmachtiging. Het zijn mensen met psychische stoornissen waarvan een groot deel verslavingsproblemen had of nog heeft. Mede hierdoor hebben zij een ernstig misdrijf gepleegd waar een gevangenisstraf van minimaal 4 jaar op staat. Na gevangenisstraf volgt er voor die mensen een verplichte opname in een forensisch-psychiatrisch centrum zoals Van der Hoeven Kliniek.
Blanco is met specifiek de locatie ‘de Voorde’ het ontwikkeltraject gestart.
Hoe richten we ons minder op de waan van de dag en meer op ontwikkeling en onderlinge verbinding?
Het team ‘hoofden behandeling’ bestaat uit negen behandelaars die in verschillende teams sturing en richting geven. Eenmaal per week komen zij bij elkaar voor een inhoudelijk overleg. Tijdens dit overleg wordt er veel gesproken over de waan van de dag en de problemen op casusniveau. Maar zij gaven zelf aan nauwelijks te spreken over onderwerpen gericht op de langere termijn, zoals: visie, samenwerking, ontwikkeling en ondersteuning. Terwijl daar wel de behoefte naar was!
Het team erkent dat ze zich te veel richten op de waan van de dag; de acute en zeer belangrijke zaken. Met als gevolg het ervaren van stress en druk, wat uiteindelijk zorgt voor meer verwijdering binnen het team in plaats van verbinding en afstemming.
Wij stelden het team de volgende vraag: “Aan welk team voelen jullie je het meest verbonden?”. De focus van de behandelaren lag op het team waaraan zij leiding gaven. Hierdoor kwam het eigen team ‘hoofden behandeling’ op de tweede plek te staan. Het effect? Verwijdering en eilandjesvorming in plaats van elkaar ondersteunen en samenwerken. Op de werkvloer zorgde dit ervoor dat de kwaliteit van de zorg onder druk kwam te staan.
De ondersteuningsvraag: Het veranderverlangen en de bereidheid in het team was aanwezig. De ondersteuningsvraag luidde als volgt: “Ondersteun ons team met een ontwikkeltraject om samen ontwikkeling, afstemming en verbinding te creëren. Met als resultaat dat het team behandelaren op de eerste plek staat en op basis van vertrouwen effectief en resultaatgericht werkt. Wat uiteindelijk moet zorgen voor een continue ontwikkeling van kwaliteit van de zorg.
Samen met het team zijn we aan de slag gegaan met ons vernieuwde blanco team ontwikkelprogramma (‘BTO’). We zijn met dit ontwikkeltraject voor één jaar betrokken bij het team waardoor we ze intensief kunnen blijven ondersteunen.
Vooraf formuleerde het team hun droom waardoor het doel van het team voor iedereen helder werd. Door het ontwikkeltraject te doorlopen kwamen we steeds dichter bij die droom.
We zijn gestart met een workshop van twee dagen waarin 7 kritische vragen centraal stonden:
1) Waarom bestaan we?
2) Welke beweging willen we creëren?
3) Wat vinden wij belangrijk?
4) Hoe gedragen we ons?
5) Wat zou ons kunnen helpen?
6) Wat is op dit moment belangrijk?
7) Wie doet wat?
Het bijzondere aan dit traject is dat we ons vernieuwde concept hebben toegepast. We gebruikten tijdens de trainingsdagen grote ontwikkelposters waardoor het team de antwoorden op de vragen direct kon invullen. Het resultaat van deze werkwijze is een visie voor het komende jaar, overzichtelijk op één A4 poster. Zo creëert het team letterlijk en figuurlijk beweging en een helder beeld van de toekomst. Klik op de link voor een fictief voorbeeld van een visie traject op A4.
Het resultaat: één team door verbinding en vertrouwen
Het loslaten van de waan van de dag was de eerste uitdaging om focus te houden op het plan. Dat is gelukt! Het eerste resultaat van het traject is dat verbinding en vertrouwen in elkaar is ontstaan. Hierdoor werkt het team nauwer samen en is er meer openheid en diepgang. Het team is, naar eigen zeggen, meer één team dan zij zelf hadden gedacht. Zo werken de behandelaren zelfstandig en autonoom, maar durven zij ook kritisch naar elkaar te zijn. Ze hebben een visie op inhoudelijke zorg waar alle teamleden zich in kunnen vinden. Dit zorgt ervoor dat ze besluitvaardiger en resultaatgerichter zijn.
De focus voor de rest van het jaar De eerste successen zijn behaald, maar we blijven het team het komende jaar nog ondersteunen. Er staan 11 bijeenkomsten gepland waarin verschillende (door het team aangedragen) thema’s aan bod komen, bijvoorbeeld: persoonlijke geschiedenis, Enneagram, team effectiviteit, communicatie en feedback.
Daarnaast staan we elke bijeenkomst stil bij de successen en teleurstellingen en monitoren we de behaalde resultaten met behulp van trajectmonitor. Hierin worden afzonderlijk alle doelen en acties gescoord door kleur te bekennen. Het team bekent kleur door alle houdingsaspecten te scoren die bijdragen aan het bouwen van een hecht team.
We zijn nu al trots op dit project en gaan ervan uit dat we samen met Van der Hoeven Kliniek nog meer successen behalen.
Heb je vragen of wil je meer informatie over ons ontwikkeltraject? Stuur ons gerust een mail of bel ons op.
Thomashuis Asperen en blanco werken al vele jaren samen. Een aantal jaar geleden heeft het Thomashuis blanco ingezet om samen een visie te ontwikkelen op het komende jaar. Met andere woorden, om een krachtig en inspirerend teamplan op te stellen met heldere en concrete doelstellingen.
In deze business case lees je meer over het hele ontwikkeltraject dat wij samen met Thomashuis Asperen hebben doorlopen. Wij vertellen kort over wat Thomashuis Asperen is, waarom zij blanco hebben ingeschakeld, welk ontwikkeltraject zij hebben doorlopen en wat het resultaat hiervan is. René van Koningsbruggen heeft als teamcoach en trainer dit ontwikkeltraject op zich genomen.
Wat is Thomashuis Asperen?
Thomashuis Asperen is een zo gewoon mogelijk huis voor volwassenen met een verstandelijke beperking. In een Thomashuis wonen 8 à 9 mensen die op een zo gewoon mogelijke manier met elkaar samenleven. Even relaxen in de tuin, samen TV kijken of met elkaar aan tafel de dag doornemen; het lijkt in vele opzichten wel een beetje op het leven in een groot gezin. De inrichting, de
sfeer en de manier van met elkaar omgaan maken dat er één gevoel overheerst zodra je binnenstapt: de bewoners van het Thomashuis zijn hier thuis en hebben het goed met elkaar.
Thomashuis Asperen is gestart door twee zorgondernemers, Sandra den Besten en Linda Hardeman. Ze worden daarbij ondersteund door een toegewijd team van zes zorgprofessionals dat zich helemaal herkent in de Thomashuis-visie. Gezamenlijk verlenen zij zorg aan de bewoners met een verstandelijke beperking. Zij hebben één doel: ervoor zorgen dat de bewoners gelukkig zijn.
Waarom heeft Thomashuis Asperen blanco ingeschakeld?
Als zorgondernemers ervoeren Linda en Sandra dat de zorg zwaarder was geworden, de werkdruk hoger en dat het team meer ondersteuning nodig had. Mede daardoor stond de samenwerking en de onderlinge communicatie onder druk. Linda en Sandra kregen onvoldoende grip op het team.
Linda en Sandra kenden René persoonlijk vanuit een eerder ontwikkelingstraject waarin hij hen heeft ondersteund. Blanco hebben zij vanaf dat moment gevolgd op social media. De kennis die zij hier opdeden heeft bijgedragen aan de keuze om blanco in te schakelen. René hebben zij ervaren als helder, recht door zee, betrouwbaar en makkelijk om mee te werken. Hij gaf heldere handvatten en deed dit alles zonder te oordelen.
Om ervoor te zorgen dat een team in een fijne sfeer en op basis van vertrouwen samenwerkt is er een eenduidig, helder beeld op de toekomst belangrijk. Om dit te realiseren hebben wij het blanco teamontwikkelingstraject ingezet. De thema’s die in dit ontwikkelingstraject sterk naar voren kwamen waren communicatie een samenwerking. Hierbij stonden de onderstaande punten centraal:
Het bouwen aan een stevig team op basis van vertrouwen en verbinding
Het creëren van een cultuur van ‘samen’ waar elkaar onvoorwaardelijk ondersteunen vanzelfsprekend is
Persoonlijke verantwoordelijkheid kunnen en durven nemen
De rollen en verantwoordelijkheden binnen het team helder krijgen
Een eenduidige visie creëren
Cliënten gelukkig en een goed leven bieden
Vragen die hierbij naar voren kwamen waren:
Hoe gaan we van een wij-zij cultuur naar een cultuur van samen?
Hoe zetten we een visie op zorg neer die uitgaat van wat iemand nodig heeft?
Hoe zorgen we voor verbinding en afstemming?
Welk gedrag is daarbij effectief en passend?
Hoe gaan we medewerkers onvoorwaardelijk ondersteunen?
Hoe zag het traject er in de praktijk uit?
Het traject dat wij samen met Thomashuis Asperen hebben doorlopen, begon met twee workshopdagen. Tijdens deze dagen hebben wij samen met het team een concrete visie op de toekomst neergezet. Wij hebben daarbij uitgebreid stilgestaan bij de droom en gewenste resultaten, zodat de visie goed aansloot op de wensen en behoeftes van iedereen binnen het team.
Daarnaast heeft het team stappen gezet in het opbouwen van vertrouwen, het vermogen om pittige gesprekken te voeren, overeenstemming te bereiken en persoonlijke verantwoordelijkheden te vergroten.
Dit heeft het team, met behulp van praktische oefeningen bereikt door zich kwetsbaar op te stellen, te leren elkaar aan te spreken maar ook door het beantwoorden van kritische vragen. Bijvoorbeeld:
Hoe willen wij ons gedragen?
Wat zou ons kunnen helpen?
Wat is op dit moment het belangrijkste?
Op basis daarvan heeft het team een krachtig en inspirerend teamplan gemaakt met vier heldere en concrete doelen. Als afsluiting van de twee workshopdagen zijn bij elk doel twee doelbewakers aangesteld. Zij gingen aan de slag met een activiteitenplan. Hierin beantwoorden zij de vraag ‘Wat gaan jullie concreet doen om ervoor te zorgen dat jullie als team de doelen behalen?’.
Daarna ging het team zelf aan de slag. Eenmaal per kwartaal sloten wij aan voor een blanco integratie sessie: een bijeenkomst waarbij wij elke keer samen met het team de behaalde resultaten evalueren, bijstellen en monitoren.
We stonden elke sessie stil bij de successen, maar ook bij de teleurstellingen. Wat ging er goed? Waar ben je trots op? Maar ook: Waar heb je van gebaald? Wat wil je achter je laten? Vervolgens werden daar lessen uitgetrokken wat richting gaf aan de komende periode. Het monitoren ging met behulp van trajectmonitor. Dit is een tool waarin alle doelen en acties afzonderlijk gescoord konden worden door kleur te bekennen. Zo hadden we elk kwartaal een goed beeld van waar we stonden en – misschien nog wel belangrijker – wat er nog aangepakt moest worden.
Het resultaat van het traject
Het resultaat van het traject is dat het gehele team nu samenwerkt aan de vier doelen, weet wie waar verantwoordelijk voor is en welke acties ondernomen moet worden om de doelen daadwerkelijk te bereiken. Daardoor is iedereen bewuster aan het werk. De nadruk ligt hierbij op het samenwerken: tijdens het traject heeft het team elkaar beter leren kennen en is er een vertrouwensband opgebouwd. Ook in de communicatie is een flinke slag gemaakt. Teamleden zoeken elkaar op, ondersteunen elkaar en stellen kritische vragen.
Alle medewerkers weten nu dat zij elkaar onvoorwaardelijk steunen tijdens de werkzaamheden en durven zich nu kwetsbaar op te stellen. ‘We zijn weer een team’ is wat het team er zelf van zegt. En laat dat nu de basis zijn om samen doelen te bereiken. Daarnaast zijn zowel Sandra als Linda bewuster geworden van hun persoonlijk leiderschap. Dit passen zij nu op een goede wijze toe in de praktijk, waardoor het team steviger staat.
Hoe zorgen we ervoor dat het resultaat goed blijft?
Naast het teamontwikkeltraject is het team ook gestart met de training ‘Omgaan met agressie en grensoverschrijdend gedrag’. De thema’s die speelden in het teamontwikkeltraject kwamen terug in deze training. In de jaren daarna kwamen we twee maal per jaar terug om thema’s te bespreken met het team die op dat moment belangrijk waren.
Zo zorgen we er gezamenlijk met het Thomashuis ervoor dat de ontwikkeling in beweging blijft.
Wij zijn trots op deze langdurige samenwerking!
Benieuwd hoe Thomashuis de samenwerking met blanco heeft ervaren? Lees het hier!
De afgelopen periode heb ik weer een aantal dagen ‘Train-de-Trainer‘: ‘Omgaan met Agressie en Grensoverschrijdend Gedrag’ mogen verzorgen voor de interne trainers van Pluryn. Deze interne trainers, die door blanco zijn opgeleid werken op Het Hietveld, Kemnade en in Groesbeek. De trainingsdagen zijn erop gericht om de trainers de juiste competenties aan te leren die ze in de trainingen op de locatie kunnen inzetten.
Train de trainer in de praktijk
In de praktijk van de complexe zorg zien we dat er door scholing, onderzoek en nieuwe inzichten een traditieverandering aan het ontstaan is in de visie in het omgaan met complex zorgsituaties: Van de focus op gedrag; naar aansluiten bij de behoefte van de cliënt. In de bijeenkomsten bespreken de trainers dit met elkaar. Hoe gaan ze deze traditieverandering in hun eigen trainingen verder stimuleren? In de bijeenkomsten is er, naast de mogelijkheid van bespreken ook ruimte tot om veel te oefenen met elkaar. Dit levert mooie leermomenten op, maar ook hilarische en emotionele momenten. Het unieke aan deze trainingsdagen is dat al “eerder” getrainde agressietrainers van Pluryn participeren om samen onvoorwaardelijke ondersteuning, eenduidigheid en veiligheid te creëren. Identiteits-bevorderend leren & ontwikkelen staat voor alle trainers (inclusief blanco) op de voorgrond. We zien dat door samen met de getrainde agressietrainers te leren & ontwikkelen, de kwaliteit van de trainingen stijgt.
In de laatste bijeenkomst stonden de diverse presentaties van de deelnemers op het programma. De vraag die centraal stond was: “hoe maak je contact met een groep deelnemers” en welke oefeningen zou je daarbij kunnen gebruiken”?
Ik-wij-het model tijdens de training
Ook kwam het ik-wij-het model van Ofman nog aan de orde. Hoe zorgen we, vanuit het model, dat zowel de Ik-kant, de Wij-kant als de Het-kant op elkaar afgestemd blijven?
Uitdagende onderwerpen die niet meteen voor de hand liggen in een agressietraining, maar enorm ondersteunend zijn in hoe je kijkt en denkt.
De moed en inzet die de trainers tonen om deze onderwerpen te bespreken sluit aan bij een van de uitgangspunten van blanco: ‘Verander de wereld, begin bij jezelf’. Met als achterliggende gedachte dat er dan altijd beweging zal ontstaan. De uitdaging daarbij is hoe je vervolgens weerbaar, assertief en in contact blijft als je reactie krijgt op de beweging die je in gang zet.
In de komende tijd gaan ze met bovenstaande onderwerpen aan het werk. Ik ben nu al benieuwd naar de ervaringen.
Ik dank jullie ervoor dat we deze dagen samen hebben vormgegeven. Vooral veel plezier gewenst in alle activiteiten die jullie gaan doen in de komende tijd.
Drie weken geleden heeft Onno een bericht op LinkedIn geplaatst met daarin deze afbeelding:
Dit vindt Onno zelf van de afbeelding:
Voor mij is dit een helder overzicht omdat meteen duidelijk wordt wat voor uitdagingen een groot team heeft. Ik heb daarbij ook de vraag gesteld wat de mening en de ervaring van de lezers van dit artikel was. Dit met name over samenwerken in grotere teams en wat voor interpretatie ze hebben bij de lijntjes.
Dat heb ik geweten! Ik wil dan ook dank uitspreken voor de vele reacties en likes die ik heb gekregen. Het is een volgens mij een onderwerp wat leeft onder professionals die werken in een team.
Hieronder staat een opsomming van de reacties die ik heb gekregen. Ik heb ze onderverdeeld in de volgende groepen: Informatie, Kritische noten, Ervaringen en Reacties op het bericht.
Informatie:
Kijk naar het Kern-schil-tribune model van Martijn Vroemen.
Lees Quadra Politica (ISBN:978-90-8863-266-20) van Harry van de Loo.
Het is een variatie op Brooks Law. Meer mensen zorgen niet voor sneller resultaat.
Kritische noten:
Staar je niet blind op kwantiteit maar kijk ook naar kwaliteit. Een klein team zonder kwaliteit functioneert ook niet goed.
De juiste formatie en de vraag wie je rekent tot het team is een stevig aandachtspunt.
Ervaringen:
In werkelijkheid zijn teams nog complexer. Dit vanwege subgroepen en onderliggende lijnen.
Het is een kwestie van goed organiseren.
Maakt niet uit hoeveel lijnen er zijn, maar meer hoe ze verbonden zijn.
Ik vind het juist prettig, hoe meer mensen, hoe meer iedereen dat kan doen vanuit een uniek eigen punt, waardoor er mooie dingen ontstaan.
Moet je nagaan hoe snel cliënten en patiënten het overzicht verliezen als een team heel groot is.
Hoe herkenbaar, behandeling is super complex in grote teams.
Het ligt eraan met wat voor team je werkt (data logaritme junkies, schrijvers, denkers of ambachtswerkers).
Op een moment had ik 151 mensen die verantwoordelijkheid aan mij moesten afleggen. Het was een enorme uitdaging.
Hoe groter de groep hoe moeilijker het wordt om de lijntjes kort te houden.
Reacties:
Mooie patronen.
Je snapt directe de complexiteit van grote teams.
Lijkt op gehaakte onderzetter van oma.
Oneven aantal teamleden draaien om de brei heen. Bij even aantal teamleden wordt de kern geraakt door tegenpolen.
Hoe minder lijntjes hoe beter.
Hoe is het met 17 miljoen mensen in een land.
Heerlijk plaatje, geen woorden bij nodig.
Het valt vooral op dat een oneven aantal teamleden lege ruimte geeft in het midden.
Het wordt een steeds interessanter patroon.
Interessante gedacht als je gaat werken in leerteams.
Wat mij betreft is een belangrijke conclusie uit de reacties op het bericht dat je op verschillende manieren en vanuit verschillende gedachten, ervaringen en achtergronden kan kijken. Dit kijken bepaalt mijns inziens het persoonlijke beeld en denkpatroon.
Ik vond het zeer interessant om alle reacties, aanvullingen en ervaringen te lezen. Het heeft mij echter (nog) niet van gedachten veranderd dat kleinere teams (tot maximum van 8 tot 10 leden) in mijn ogen productiever en slagvaardiger zijn. Mits zij daarbij onvoorwaardelijk worden ondersteund.
Gezamenlijk werken vanuit betrouwbaarheid, vertrouwen en zelfvertrouwen zorgt voor een professional die verantwoordelijkheid neemt, betrokken is en de juiste dialoog in het team voert. Het heeft me daarbij ook weer het inzicht opgebracht waar je als team op moet letten:
Staar je niet blind op de kwantiteit, maar kijk ook naar kwaliteit.
Zorg dat je aandacht blijft houden voor het betrouwbaar organiseren met elkaar.
Experimenteer met het effect van even/oneven aantal teamleden in het kader van dialoog en communicatie.
Mochten mensen nog verder willen sparren op dit onderwerp, wat ik zeer interessant zou en uitdagend zou vinden dan hoor ik dat graag. Misschien is linken met elkaar ook een goed idee?
Op 23 mei 2019 heeft René een TED talk gegeven tijdens het CCE Podium. René deelde zijn kennis en ervaring over hoe je ontwikkeling en perspectief kan creëren bij mensen met probleemgedrag. Hij sprak op het CCE Podium over ‘In beweging met vastgelopen teams’.
Binnen de complexe zorg zijn er situaties waarin cliënten stress ervaren, waarin vertrouwen in zichzelf of de ander niet vanzelfsprekend is en een perspectief ontbreekt. Bij professionals en teams zien we een zelfde situatie ontstaan. Hoe zorgen we ervoor dat er in een vastgelopen team beweging komt waarin perspectief en ontwikkeling weer mogelijk is? René vertelt het in zijn TED talk!
“De cliënt was vandaag bewust aan het klieren, hij zocht mij de hele dag op met zijn kliergedrag”. Onze stelregel die we daarbij hanteren is: “Niemand is een klier voor zijn plezier”. Oftewel, achter elk gedrag schuilt een behoefte. Die behoefte zorgt ervoor dat er een uiting van gedrag optreedt. De vraag is dan wat de cliënt nodig heeft en hoe je daar het beste bij aan kunt sluiten. Klieren of kliergedrag zegt iets over hoe jij het gedrag van een ander ervaart.
Maar hoe zit het dan met klagen?
Wanneer je klagen zuiver bekijkt, gaat dezelfde gedachte over de onvervulde behoefte ook hierbij op. Met andere woorden; ook bij klagen schuilt er een behoefte onder.Ik zie op sociale media steeds vaker dat mensen klagen, of elkaar hierop bestrijden.
Een mooi voorbeeld vind ik de halflege schappen die ik rond de kerstdagen in de supermarkt tegenkwam. Toevallig zie ik na mijn boodschappen rondje een nieuwsbericht op sociale media over de reden hiervan. Namelijk meerdere protesten door boeren bij distributiecentra van een aantal grote winkelketens. De post op sociale media had inmiddels meer dan 1000 reacties. Uiteraard uiteenlopend tussen steunbetuigingen en verontwaardiging.
De steunbetuigingen waren voornamelijk geschreven in algemene zin, maar de verontwaardigde reactie hadden veel betrekking op het eigen leed dat mensen hiervan ondervonden. Zo vraagt een vrouw zich af of er niet beter snelweg blokkades kunnen worden ingezet, want nu is het gezin de dupe. Dit is tegen het zere been van de zakenman, die problemen daarvan voorziet wanneer hij naar zijn kantoor of klanten moet. De jongere klaagt voornamelijk over het feit dat hij/zij geen vuurwerk mocht afsteken op 31 december.Terwijl de discussie over het wel of niet sluiten van doorlooplocaties zoals een dierentuin of Efteling op eenzelfde manier wordt gevoerd.
Opvallend is dat het hierbij niet lijkt te gaan om een directe reactie van wie een gedragsverandering verwacht wordt, maar des te meer over het eigen belang. Want bereik je de boer, de minister of beleidsmakers überhaupt wel wanneer je klaagt op internet?
Misschien wel, maar waarschijnlijk niet..
Dus wat heeft het dan voor zin?! Ook hierbij zou je kunnen stellen: “Niemand klaagt voor zijn plezier”.
Door je ongenoegen te uiten, kom je op voor je eigen rechten en grenzen. Deze vorm van opkomen voor jezelf zorgt voor relativering en stress verlaging bij jezelf. Je wordt gehoord en misschien wel gesteund door anderen die er misschien wel hetzelfde over denken.
Wat minder effectief werkt in deze manier van communiceren is de ik-boodschap. Hierdoor loop je het risico de ander te proberen te overtuigen van jouw gelijk. Het is namelijk niet bekend of jouw argumenten voldoende, of überhaupt, bij de ander overkomen.
Een goede methode om met elkaar in gesprek te gaan en blijven, is begrip tonen voor de standpunten van de ander en hier gericht op door te vragen. Oftewel, met mededogen luisteren. Helaas gebeurt dat op sociale media nog maar erg weinig.
Laat ik meteen proberen het goede voorbeeld te geven en af te sluiten met enkele korte vragen: Herken jij bovenstaande situaties/ voorbeelden en maak jij je hier ook wel eens “schuldig” aan? Heeft het je opgeleverd wat je zou willen?
Wat zou je anders hebben kunnen (of willen) doen?
Organisatie : CCE| Centrum voor Consultatie en Expertise | Consulent | Casemanager
Voor wie:
Zorgprofessionals die vastlopen met probleemgedrag van mensen binnen de gehandicaptenzorg, GGZ, jeugdzorg, speciaal onderwijs en ouderenzorg.
Wat we doen:
Als consulent | Casemanager advies en ondersteuning bieden binnen de complexe zorg en in de dagelijkse praktijk.
Resultaat:
Beweging creëren in een vastgelopen situatie waarbij menswaardigheid onder druk staat. Zodat er weer perspectief en ontwikkeling ontstaat. Vanuit de overtuiging; perspectief en ontwikkeling is altijd mogelijk, ook als het onmogelijk is!
Organisatie : Voor meerdere organisaties als: Stichting de Rozelaar | zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Kentalis Signis Amsterdam | Kinderen met een Taalontwikkelingsstoornis De Passerel Apeldoorn | voor kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen met een beperking. Middin | Voor mensen met een beperking Den Haag. De Twentse Zorgcentra | Wonen Dagbesteding en ambulante begeleiding en behandeling voor mensen met een verstandelijke beperking
Voor wie:
Voor meerdere teams met zorgprofessionals, managers, orthopedagogen, leerkrachten en managers speciaal onderwijs Cluster 2, regiodirecteuren en bestuurders.
Wat we doen:
Namens ASVZ het verzorgen van de Systeemtrainingen Triple-C en ondersteuning implementatie visie Triple-C.
Resultaat:
Het uiteindelijke doel is dat cliënten zich kunnen ontwikkelen en het gewone leven ervaren door een context te creëren wat: “Aansluit bij de menselijke behoeften, houvast biedt aan een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie, houvast biedt aan betekenisvolle dag invulling en waarin probleemgedrag wordt gezien als niet vervulde menselijke behoefte”.
Voor wie:
Van der Hoeven Kliniek’ is een centrum voor klinische forensische psychiatrie voor mensen aan wie de rechter tbs (terbeschikkingstelling) met dwangverpleging heeft opgelegd.
Blanco is met het team hoofdbehandelaren, locatie De Voorde het ontwikkeltraject gestart.
De ondersteuningsvraag: ‘Ondersteun ons team met een ontwikkeltraject om samen ontwikkeling, afstemming en verbinding te creëren. Met als resultaat dat het team behandelaren op de eerste plek staat en op basis van vertrouwen effectief en resultaatgericht werkt. Wat uiteindelijk moet zorgen voor een continue ontwikkeling van kwaliteit van de zorg’.
Wat we doen: Een blanco team ontwikkelingstraject van 1 jaar met als thema samenwerking, verbinding en afstemming.
Een ontwikkeltraject om samen met het team een visie op het komende jaar te creëren met concrete doelstellingen.
Resultaat:
Met als resultaat een zelf-regisserend team behandelaren die effectief samenwerkt en elkaar onvoorwaardelijk ondersteund. Vanuit een eenduidige visie op zorg die in ontwikkeling is en blijft.
Lees hier onze praktijkcasus van dit ontwikkeltraject.
Organisatie : De Passerel Apeldoorn voor kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen met een beperking.
Voor wie: Voor de ondersteuningsdriehoek: ‘gedragskundige, manager zorg en de teamcoördinator’ van twee teams binnen de Passerel die te maken hebben met een vastgelopen context.
Met als gevolg dat ontwikkeling stagneert, op alle lagen mensen druk en stress ervaren en aan het overleven zijn.
Ondersteuningsvraag: Ondersteun de ondersteuningsdriehoek met een ontwikkeltraject zodat er weer beweging ontstaat in de vastgelopen situatie.
Zodat er weer verbinding & afstemming is op het niveau van behandeling, wijze van organiseren en het onvoorwaardelijk ondersteunen van medewerkers.
Waarin de ondersteuningsdriehoek richting geeft aan de visie en op een goede manier samenwerkt zodat zij in staat zijn om aan te sluiten bij de ondersteuningsvragen van de cliënten en medewerkers.
Wat we doen: Blanco-organisatieontwikkeling zal de ondersteuningsdriehoek de nodige ondersteuning bieden aan de hand van “de ontwikkelroute bij een complexe vastgelopen context”
De ondersteuning zal bestaan uit een aantal bijeenkomsten voor het maken van een ontwikkelplan met de betrokken gedragskundige, manager zorg en de teamcoördinator.
Met de gedragskundige zal er een aantal bijeenkomsten plaatsvinden om de behandelmethodiek en behandelroute vorm te geven.
Daarnaast de ondersteuning binnen de driehoeksoverleggen waarin richting wordt gegeven aan de visie.
Resultaat:
Het uiteindelijke doel is dat er een stevige ondersteuningsdriehoek ontstaat die richting geeft aan de visie op behandelen en medewerkers onvoorwaardelijk en vanuit nabijheid kan ondersteunen.
Zodat er weer perspectief en ontwikkeling plaatsvindt.