Klagen en klieren

In onze trainingen “omgaan met agressie en grensoverschrijdend gedrag” spreken wij met deelnemers regelmatig over klagen en kliergedrag.

“De cliënt was vandaag bewust aan het klieren, hij zocht mij de hele dag op met zijn kliergedrag”. Onze stelregel die we daarbij hanteren is: “Niemand is een klier voor zijn plezier”. Oftewel, achter elk gedrag schuilt een behoefte. Die behoefte zorgt ervoor dat er een uiting van gedrag optreedt. De vraag is dan wat de cliënt nodig heeft en hoe je daar het beste bij aan kunt sluiten. Klieren of kliergedrag zegt iets over hoe jij het gedrag van een ander ervaart.

Maar hoe zit het dan met klagen?

Wanneer je klagen zuiver bekijkt, gaat dezelfde gedachte over de onvervulde behoefte ook hierbij op. Met andere woorden; ook bij klagen schuilt er een behoefte onder.Ik zie op sociale media steeds vaker dat mensen klagen, of elkaar hierop bestrijden.

Een mooi voorbeeld vind ik de halflege schappen die ik rond de kerstdagen in de supermarkt tegenkwam. Toevallig zie ik na mijn boodschappen rondje een nieuwsbericht op sociale media over de reden hiervan. Namelijk meerdere protesten door boeren bij distributiecentra van een aantal grote winkelketens. De post op sociale media had inmiddels meer dan 1000 reacties. Uiteraard uiteenlopend tussen steunbetuigingen en verontwaardiging.

De steunbetuigingen waren voornamelijk geschreven in algemene zin, maar de verontwaardigde reactie hadden veel betrekking op het eigen leed dat mensen hiervan ondervonden. Zo vraagt een vrouw zich af of er niet beter snelweg blokkades kunnen worden ingezet, want nu is het gezin de dupe. Dit is tegen het zere been van de zakenman, die problemen daarvan voorziet wanneer hij naar zijn kantoor of klanten moet. De jongere klaagt voornamelijk over het feit dat hij/zij geen vuurwerk mocht afsteken op 31 december.Terwijl de discussie over het wel of niet sluiten van doorlooplocaties zoals een dierentuin of Efteling op eenzelfde manier wordt gevoerd.

Opvallend is dat het hierbij niet lijkt te gaan om een directe reactie van wie een gedragsverandering verwacht wordt, maar des te meer over het eigen belang. Want bereik je de boer, de minister of beleidsmakers überhaupt wel wanneer je klaagt op internet?
Misschien wel, maar waarschijnlijk niet..

Dus wat heeft het dan voor zin?!
Ook hierbij zou je kunnen stellen: “Niemand klaagt voor zijn plezier”.

Door je ongenoegen te uiten, kom je op voor je eigen rechten en grenzen. Deze vorm van opkomen voor jezelf zorgt voor relativering en stress verlaging bij jezelf. Je wordt gehoord en misschien wel gesteund door anderen die er misschien wel hetzelfde over denken.
Wat minder effectief werkt in deze manier van communiceren is de ik-boodschap. Hierdoor loop je het risico de ander te proberen te overtuigen van jouw gelijk. Het is namelijk niet bekend of jouw argumenten voldoende, of überhaupt, bij de ander overkomen.

Een goede methode om met elkaar in gesprek te gaan en blijven, is begrip tonen voor de standpunten van de ander en hier gericht op door te vragen. Oftewel, met mededogen luisteren. Helaas gebeurt dat op sociale media nog maar erg weinig.

Laat ik meteen proberen het goede voorbeeld te geven en af te sluiten met enkele korte vragen:
Herken jij bovenstaande situaties/ voorbeelden en maak jij je hier ook wel eens “schuldig” aan?
Heeft het je opgeleverd wat je zou willen?
Wat zou je anders hebben kunnen (of willen) doen?